BARBARA

Hatırla Barbara

Brest’e yağmur yağıyordu durmadan

Gülümseyerek yürüyordun

Yağmur altında

Neşeli hayran sırsıklam

Hatırla Barbara

Aralıksız yağıyordu Brest’e

Siam sokağında karşılaştım seninle

Sen gülümsüyordun

Ben de

Hatırla Barbara

Beni tanımıyordun

Seni tanımıyordum

Hatırla Barbara

Hatırla o günü

Unutma

Saçak altına sığınmış bir adam

Adınla çağırdı seni

Barbara

Ona koştun yağmur altında

Sırılsıklam hayran neşeli

Atıldın kollarına

Sakın kızma sen dediğime

Sen derim bütün sevdiklerime

Bütün sevişenlere

Bir kez görsem bile onları

Tanımasam bile

Hatırla Barbara

Unutma

Bu mutlu sessiz yağmuru

Gönenmiş şehir üstündeki

Cephanelik deniz üstündeki

Gülen yüzündeki

Quessant gemisi üstündeki

Ah Barbara

Savaş ne sınattır

Sen ne oldun şimdi

Ateş çelik kan

Bu demir yağmuru altında

Öldü mü yaşıyor mu  yitti mi

Sevdalıca

Seni kollarında sıkan

Ah Barbara

Yağmur yağıyor Brest’e durmadan

Vaktiyle yağdığı gibi

Ama yağış o yağış değil

Bu korkunç matem yağmurudur

Bu çelik ateş kan fırtınasından

Başka değil

Sadece bulutlardan

Köpekler gibi uluyan

Çürüyecekler uzakta

Sicim gibi yağan yağmurda Brest’e

Uzakta çok uzakta Brest’ten

Ki onun yeller eser yerinde

 

Jacques Prévert’den  çeviren Oğuz Tansel

 

Prévert, Jacques (1951) Paroles, Gözden geçirilmiş ve genişletilmiş baskı, Collection Le Point du Jour, nrf, Librairie Gallimard, Paris.